Amai, is het echtigentechtig alweer dinsdag?
Dat wil dan ook zeggen dat de eerste week van de 40 dagen bloggen-challenge er al op zit. Ik ben eigenlijk wel blij dat ik koos voor een last-minute uitdaging ivm bloggen want vasten zou niet echt een succes geweest zijn. Het voorbije weekend hielden we een filmavond met gemarmerde cake, chips, nootjes en (alcoholvrij) gemberbier dat gekoeld was door in de sneeuw te staan en ook in Stockholm zijn we lekker uiteten geweest (niets fancy zenne). En niets dat me beter smaakt dan een warme choco na een heerlijke frisse wandeling.
Of popcorn nu we eindelijk de Harry Potter films op onze planning hebben gezet- en ik wil ze allemaal gezien hebben voor de lente want eenmaal we weer licht hebben, kijk ik helemaal geen tv meer (ookal moeten we eigenlijk Zweedse tv zien van onze juf).
Hier in Zweden botsten we op een probleem wanneer we wilden bespreken waar we zouden gaan wandelen. In België kregen wandelingen ronkende namen als “Engels kamp”, “Kasteel van Horst” of “Het Fort van Oelegem”. We wisten meteen waar naartoe. Hier spreken we vaker van een richting en zien we daar wel welk pad er vrij is, want bos 1 of bos 2,… dat zou ook maar voor verwarring zorgen. Nu en dan kunnen we een wandeling linken aan een dorp/gehucht of noemen we het naar iets opmerkelijk in de buurt.
Een favoriet die ik al ken sinds mijn project “62 dagen Noord” is de wandeling: “Snusk loppis” of “dirty loppis wandeling” want eigenlijk een mix is van de 3 talen die zich tegen onze wil in vermengen. Eigenlijk wil het zeggen: vuile tweedehandsmarkt wandeling. Er is nl aan het begin van de weg een huis waarvan de hele tuin er uit ziet als een stort. Alles kan je er vinden van ski’s tot vensters, meubels, boeken,… Maar daar merk je natuurlijk niets van eenmaal je op wandel bent. Het bos zelf was altijd 1 van de mooiste plekken in de buurt met een zacht, kronkelend pad tussen de bomen, prachtig gefilterd licht en in de zomer een massa bosbessen. Het was even schrikken toen we bij aankomst merkten dat een groot deel van de bomen gekapt was. In stille maar heerlijk ruikende stapels lagen ze aan de kant van een pad dat nu 4 keer zo breed was. Wel fijn is dat we nu door de bomen die over bleven het meer kunnen spotten en het plots zoveel lichter is.
Vorige week was een prima excuus voor hartenkoekjes en wat extra romantiek, nietwaar :). Op Facebook was er iemand cerieus of we ze zelf ook proefden. Ik moet bekennen dat kaas met framboos niet echt mijn combo is maar Joeri vond ze lekker genoeg om er twee (!) te eten.
En ook de fotoreeks van onze wandeling/training in Stockholm staat online.
Ik heb trouwens een zwak voor doggies met een bandana. Maar dat kon je al raden zeker? Hoe zot ik ervan ben? Ze duiken zelfs op in mijn lino-experimenten 🙂
Zo, ik ga het hierbij laten voor vandaag want ik moet nog een beetje Zweeds studeren.
Tot later!
X
