Met een stevige trap, duwde ik de spark het ijs op, sprong snel op de ijzers en moest zelfs de doggies niet meer roepen want ze waren er mer dan klaar voor en renden meteen mee. De spark krastte over het ijs, met soms een stillere ‘swoosh’ wanneer we over een bultje van sneeuw gleden. De lucht was koud en scherp, precies zoals ik het graag heb tijdens een stevige winterse activiteit.
Omdat warmer weer helaas op het menu stond, gingen we voluit. Driehonderd percent genieten in de winterzon. Over het ijs zoeven en genieten van het wijdse uitzicht, de heuvels rondom het meer, ons kleine dorp met de kerk aan het water, de rode huisjes aan de kant. “De honden zullen straks wel goed slapen!” riep een dorpsgenoot me lachend toe. “Ik ook!” antwoorde ik.
Hoewel het ijs dik genoeg is om een auto te houden en zelfs om er kleine vliegtuigen op te laten landen, hang ik steeds de ijsprikkers rond mijn nek. Dat rode stukje is een scherp fluitje, de twee witte objecten hebben een metalen punt. Als je door het ijs zakt, kan je zo laten horen en jezelf met de ijsprikkers weer het ijs op sleuren.
Ik hoop alvast dat ik het nooit nodig hebt want in tegenstelling tot Zweedse kinderen die dat hier op school oefenen (worst nightmare), leerde ik de technieken op het droge via Youtube 🙂
Maar het ijs kan hier wel wat hebben hoor. Bij temperaturen zoals de voorbije weken, moeten ijsvissers de gaten in het ijs regelmatig weer open boren. En hier onder kan je een vuurtje zien dat en paar uur brandde op het ijs. De groep die het aanmaakte zat hier rustig te keuvelen voor ze in een oud krel over het meer gingen scheuren.
Dit was 1 van de toertjes hier op het meer. Waar de -5- staat is een splisting waar je ofwel terug keert naar het dorp ofwel de oversteek maakt de andere uithoek van het meer, maar de exacte afstand daarvan heb ik blijkbaar niet kunnen tracken. Ik dacht dat dat automatisch in mijn Fitbit app zou terecht komen maar blijkbaar moet je dat op de GSM zelf activeren. (En op die langere rit was ik vergeten om de GSM in mijn jas te steken en was die van de koude uitgevallen, oeps.)
