De weken lijken voorbij te vliegen en een zeer vroeg lentegevoel maakt meester van ons terwijl de sneeuw weg smelt. O-oh het zou best wel wat langzamer mogen hoewel het 300% genieten was toen we het voorbije weekend heerlijk in de zon konden zitten. Met de volle 9 graden en windstil zat ik voor het eerst in maanden gezellig buiten in een trui en een enkel paar sokken.
Ook voor de doggies was dat super fijn, niet enkel omdat ze nu rotzooi van de composthoop kunnen stelen (stouterikken!), maar vooral omdat het hen zo’n deugd doet om gewoon wat rond te hangen in de tuin, beetje in de zon liggen, wat crossen, of zelf simpelweg kijken naar alles rondom hen.
…
En dan plots… waarschuwende blafjes. Niet voluit, maar net genoeg om ons en elkaar te waarschuwen en paraat te staan voor een mogelijke interventie. Aanvankelijk zagen we niets. Hoorden we niets. Blokten de zon met onze handen en speurden het veld naast onze tuin af. En dan zag ik het ineens! Een groepje herten stonden naar ons te kijken. Klaar om weg te sprinten met die witte poepekes hop hop hop richting het bos.
Binnensmonds gevloek terwijl we verbaal de honden waarschuwden om geen gekke gedachten te krijgen. Even wilden ze er achteraan gaan. “Maar ze zijn zo dicht bij!” zouden ze zeuren moesten ze kinders wezen.
Op zo’n momenten is de contradictie van mijn honden hun gedrag weer oh zo duidelijk. Enerzijds kunnen ze zich gedragen als losgeslagen wilden als ze een hond horen of zien, gaan ze kierewiet als de bel gaat, en sprinten ze elke ochtend luidkeels zingend buiten. Want ja, na 2 jaar in de bossen, met amper menselijk contact en al helemaal geen honden, is hun tolerantie voor heel wat in onze maatschappij redelijk beperkt. Maar huppelde herten, een eland dat de baan oversteekt of paarden passeren zijn totaal basic. Want die herten, daar zijn ze dus niet achter gegaan, ookal toonden ze dat de verleiding sterk was. Ze mogen dan wel een stelletje wilden geworden zijn, na die twee jaar in de bossen kunnen ze beter aan verleiding weerstaan dan de gemiddelde man in Temptation Island. En dat voor een stelletje honden 🙂
