Een kaasmomentje denk je? Nee hoor, deze enthousiaste ik-vlieg-overal-over-move was voor een soort vegan paté die niemand echt lekker vond behalve de doggies. En je ziet hoe ze zich vol overgave over die boomstam werpt, voila perfect dus.
Niet de hele week bestond uit hoogtepunten voor Oona. Integendeel. Haar ego kreeg waarschijnlijk een ferme deuk toen bleek dat puppies niet over water kunnen lopen. Dat was schrikken!
Het ene moment ben je nog vredig foto’s aan het maken om het volgende moment achter een puberpup te vissen die het vliegend zot kreeg en bijgevolg -ondanks mijn NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE…- door het ijs zakte.
Een geluk bij een ongeluk dat dit in onze achtertuin gebeurde, het water daar niet erg diep is en ze ook niet ver geraakte. Het ijs is ook ‘rot’ genoeg dat ze niet het gevaar liep er onder vast te komen zitten. Koud dat wel en effe serieus schrikken ook. Maar niets aan de hand dat met een droge handdoek en veel knuffels niet op te lossen is.
Volgens mij heeft ze echt geen idee wat er gaande is. Zo lang als ze hier al woont was er geen druppel water te vinden buiten. Geen plassen, geen regen. Het meer was bedekt met een laag sneeuw … en dan plots plons je overal door en krijg je natte poten. Of ga je op je bek.
Het verkennen van nieuwe paden scoorde dan weer wel bij zowel Mogwai als Oona. Ravasz moet het helaas nog even rustig aan doen, maar binnenkort mag hij weer mee.
