Die arme Zweden hebben totaal geen avontuurlijke Paasklokken zoals we die in België en Nederland kennen. Je weet wel, net voor Pasen trekken ze massaal naar Rome om terug te keren met heerlijke chocolade paaseitjes. Niet die Zweedse klokken. Die blijven gewoon rustig lagom wezen in hun natuurlijke habitat. Hadden wij geluk dat de Nederlandse klokken helemaal tot hier in Dalarna vlogen! — ze brachten ons namelijk een Snuffelbox voor de doggies, en die waren daar natuurlijk súper happy mee. Mogwai pikte er al meteen de speeltjes uit en Ravasz en Oona gaan voor de snoepjes. Geen van de 3 had een voorkeur voor de roze konijnenoren dus daarvoor werd Oona als Chinese vrijwilliger geloot 🙂
En wie wil de doos open maken?
– Eigenlijk wilde ik een mooie, lieve foto maken van mijn twee blije hondjes, maar dit was zoveel leuker! En natuurlijk mag ook Ravasz delen in al het lekkers, maar op zijn leeftijd moet hij daar niet meer voor werken. Dat stilstaan of zitten in de sneeuw is iets dat ik van hem niet meer kan/wil verwachten.
Oona, keeping it cool 🙂
Een doos vol snacks en het eerste dat Mo er uit pikt is het fleece speeltje. Typisch Mogwai 🙂
Met deze prachtige, zonnige lentedagen stond ook een training in Stockholm op het menu. Ahja want Pasen en lente dat wil ook zeggen: toeristen, jengelende kinderen en een vleugje chaos. Het voelt nog een beetje gek dat we eigenlijk maar halve toeristen zijn. ‘Mijn’ stad is nog steeds Antwerpen, maar Stockholm komt toch op een eervolle tweede plaats. Als we onze sneeuwschoenen thuis laten, blenden we precies zelfs prima in. Of misschien ligt het aan de doggies die urban-cool rondslenteren 🙂
Oona maakte in elk geval weer een reuzensprong voorwaarts in haar socialisatie en focus. Enkel een bus die vlak naast haar stopte, deed haar verschrikt opzij springen, recht op een metalen keldergatdeksel dat superveel lawaai maakte en haar nog meer van de wijs bracht. Maar ze herstelde snel, keek met argusogen naar de passerende bus en besloot vervolgens dat mijn koekjes boeiender waren. YES!
Eigenlijk was ons plan om deze keer te focussen op Gamla Stan, het oude en meest charmante stadsdeel waar kleine kriebelstraatjes rond oude gebouwen slingeren. Ik sta altijd te kijken van de prachtige ramen, de kleuren en de magnifieke details. Was het de zon die niet tot op de straten reikte, de vele toeristen of de kille lucht die ons verjaagde, ik weet het niet. Iets dreed ons de oude stad uit, terug naar ons favoriete stukje Södermalm waar ik op een berg de eerste knoppen van het nieuwe jaar spotte.
Ook een nieuwe hanger ontsproot vanuit de zonnige momenten op de werktafel. Kan je raden van wie deze haartjes zijn?
