Hoezeer ik de koude winter nu al mis, er hangt een verlangend vooruitzicht in de lucht. Een belofte van warme zomeravonden en zwemmen in de meren. Van zon op onze snoeten en ijsjes eten onder de appelbomen maar ook van de plakkerige mix van zonnemelk en muggenspray. Weldra ontwaakt het land en verschijnen overal paarse bloemen.
De terugkeer van het licht zorgt elk jaar voor een enorme boost in energie en creativiteit, en dat is dit jaar niet anders. Verveling, daar hebben we eigenlijk geen tijd voor. Nog steeds kom ik uren op een dag tekort. Heel soms denk ik wel eens dat ik misschien met wat minder slaap kan, maar helaas, het zandmannetje wint altijd.
Op de Fenne.be kan je meerdere illustraties zien, maar ik deel hier toch graag even een hint in geval je dit ook eens wil proberen- ik ben namelijk een reeks prints aan het maken met tetra pak, oftewel de binnenkant van melk/sauskartons.
Die vroege lente, daar hou ik wel van, maar zodra het té lente-achtig wordt, haak ik helaas af. Elk jaar opnieuw ookal neem ik me voor om de lente leuk te vinden. De voorbije week vloekte ik voor het eerst. Op de warmte (het was 19 graden) en de muggen die plots als bloeddorstige maniakken uitvliegen. Warm. Beestjes. Dan ook nog eens 3 teken op Mo gevonden- en dus meteen weer haar kralenband omgedaan! Ook de hooikoortspilletjes liggen klaar maar voorlopig is het nog niet nodig. het helpt dat nu voor elke warme dag, we er 4 koude krijgen om weer op te laden 🙂 – en ondertussen te wennen aan het nieuwe seizoen. Want ach, ik vloek wel eens en dan mor ik wat en tel ik luid en duidelijk af:”nog 3,5 maanden tot de herfst!”, maar tegelijk kijk ik uit naar het zomeren, naar de trips met het paddleboard, naar zwemmen in het meer nog voor de rest van de wereld wakker is, naar soezen in de hangmat en rondlopen op blote voeten.
Tegelijk weet ik ook dat deze zomer niet zal zijn zoals alle andere. Het is nog steeds onzeker of onze Belgische vrienden hier geraken en of de grote feesten zoals Midsommar enige kans maken. Het Valborg feest op het einde van deze maand, waarbij we met heel het dorp een groot vuur stoken, is alvast afgelast. Ik weet niet of de droogte het zou toestaan, want op vele plekken geldt NU AL een vuurverbod, maar elke bijeenkomst boven de 50 personen is verboden. Na controles en waarschuwingen vorige week, worden sinds maandag ook restaurants en café’s gesloten wegels overtredingen op de corona maatregelen.
Veel regels hebben we hier in Zweden niet en ik zie dat de algemene reactie in Be en NL de voorbije weken evolueerde van “de Zweden zijn zot!” naar “toch mensen met gezond verstand!”. Straf hoe snel een opinie wisselt. Eerst en vooral heeft Zweden elke kans gehad om op een positieve manier uit te blinken in de statistieken. Ze hebben een virus met ongekende eigenschappen zien aankomen en beslist om eenzijdig een experiment uit te roepen zonder de bevolking in te lichten (zelfs te ontkennen) en met als inzet de levens van onschuldige mensen. Achter dergelijke aanpak kan ik niet staan, eender wat de uitkomst binnen een jaar of 2 kan zijn.
Los van dat, denken mensen in België dat wij hier dagelijks massaal op een terras zitten te pintelieren? Veel (grote) bedrijven hebben hun werknemers al weken geleden op thuiswerk gezet als dat mogelijk was, alle winkels hebben hier ondertussen schermen en desinfecterende producten aan de betaalsystemen staan, de enige pizzeria in ons dorp brandde 2 jaar geleden af en de nieuwe is nog steeds niet klaar- wat wil zeggen dat het enige koffiehuis in de buurt op een half uur rijden is. Onze buren zien we nauwelijks en meestal van op vele meters afstand (de gewoonte hier is afstand houden en zwaaien of hej hej zeggen). Onze dorpen op een drukke dag zijn rustiger dan België tijdens de lockdown. Ook ziek gaan werken is hier eigenlijk altijd taboe.
Wat je op het nieuws ziet, zijn vnl beelden van Stockholm. En men zegt hier niet zomaar “Je hebt Stockholm, en de rest van Zweden”. Sommige zaken sloten reeds, maar zonder steun van de overheid die bij een verplichting zou kunnen volgen, is open blijven misschien geen echte keuze. De cijfers zijn dan ook duidelijk, het grootste deel van de besmettingen én doden komen uit regio Stockholm. In onze provincie, die ongeveer zo groot is als heel België hebben we 700 bevestigde gevallen en 82 doden.
Eerder deze week stuurde een bezorgde vriend een berichtje, of we misschien toch niet aan social distancing zouden doen, want dat het hier precies toch uit de hand liep. Vandaar dat ik toch even een beeld wou schetsen van de situatie hier en hoe wij leven. Ik heb niemand in levende lijve gesproken sinds onze terugkeer uit België, Joeri gaat nog naar de winkel om eten te kopen en ging een keer langs de Ikea voor een collect & go. Het is geen waterdichte garantie, dat weten we ook, maar zelfs zonder lockdown hebben we hier minder contacten dan de meesten in België mét lockdown. Het is ook niet omdat we hier meer mogen dat we ook het risico willen lopen voor onszelf of voor anderen. We hebben redelijk wat vrienden die tot risicogroepen behoren en hen besmetten wil ik niet op mijn geweten hebben- ongeacht hoe zij zelf met de situatie omgaan.
Ik hoop alvast dat mensen zich niet blindstaren op Zweden versus de rest van de wereld. We zitten met een wereldwijde pandemie, we zijn geen kleuters in een zandbak die moeten janken omdat de ene wel met een ponderke mag spelen en de andere niet.
En nu ga ik even naar het vogeltje luisteren dat op de tak naast mijn raam een liedje zingt.
Tot later, hou jullie goed!
X
