Zoeffff, en alweer een week vloog voorbij! Naar goede gewoonte ook vandaag een heerlijke dinsdagse slebber. Met de groeten van Mogwai 🙂
Na een paar weken rondreizen leek het wel of we keerden een beetje terug in de tijd. De sneeuw van begin mei was dan wel gesmolten, echt lente, laat staan zomer was het hier nog niet. We waren dus perfect op tijd voor onze tweede lente van dit jaar. Eentje die traag op gang komt. De paasbloemen bijvoorbeeld beginnen zich nu klaar te houden om uit te breken. Iemand zou die gele schoonheden toch eens moeten vertellen dat Pasen eigenlijk al lang voorbij is… De kale berkentakken beginnen een hint van fris groen te vertonen en ook onze gazon krijgt weer wat kleur. Het enige dat natuurlijk als een gek op schiet is het riet waar ik deze winter als een maniak voor op het ijs stond om het kort te wieken. Een helse, en misschien ook redelijk tevergeefse klus (ik sliep nadien wel als een baby).
Ravasz toonde ons dat hij zijn sluwe streken nog niet verleerd is. Oona lag op een middag heerlijk op de zetel te slapen. In het midden natuurlijk en languit. Ravasz zag dat plekje ook wel zitten maar Oona’s blik zei:”Laat mij met rust grijzaard!”. Ravasz, als een echte gentleman voor de twee dames hier in huis, wou die kleine brutale snodaard niet zomaar tegen de schenen schoppen dus bedacht hij een plan. Stilletjes sloop hij naar boven, zocht 1 van Oona’s knauwbeentjes en kwam vervolgens súper nonchalant de kamer weer binnen, liep een toertje rond zodat we zijn buiten konden bewonderen en plofte neer op een kussen op de grond. Hij knabbelde een beetje op het knauwbeen, stond op en slofte de kamer weer uit. Oona had natuurlijk al snel in de gaten dat haar beentje daar lag en sprintte er naartoe zodra Ravasz zijn rug keerde. En terwijl zij naar haar been snelde, nestelde Ravasz zich zonder verpinken op het beste plekje op de zetel! 🙂
Heel mei doopten we trouwens tot feestmaand. Als alles goed gaat (we blijven voorzichtig) zal Ravasz op 28 mei zijn 12e verjaardag vieren. Een verjaardag waar we amper op durfden hopen een paar maanden terug.
Meestal is het Ravasz die aan het raam naar buiten zit te kijken maar deze keer was het Oona die een ontdekking deed: “Grrrr , grrrrrrr een raar beest in de tuin!” (Een kat is:”Woeeeeeaaaw wooeeeeeaaaaw woeeeeeeaaaw gggrrrrr Wooeeegrrroweee” en een paard:”woeeeeewoeeeee woeee”, ’t is maar dat je’t weet.)
Bij wijze van oefening ging ze haar jachttechnieken oefenen op een WC-rol die ze vakkundig overmeesterde en uitschakelde (het slagveld nam de hele living in):
