Na maanden van ijzige stilte en broze bibbers is het spetterseizoen weer aangebroken- en dat vieren we!
Eigenlijk wilde ik zwemseizoen schrijven, maar twee van de drie doggies vertoeven toch nog liever aan de waterkant dan echt te zwemmen. Lizzie heeft daarbij ook nog eens een enorme focus op wat zich onder of doorheen het wateroppervlak beweegt en slaat aan wanneer een stokje vreemde bewegingen maakt of een vis passeert. Misschien is het gewoon weer even wennen aan al die beweging in het landschap want we hadden immers van december tot april geen vloeibaar water rondom ons. Sterker nog, de meren waren onder een dikke laag sneeuw zelfs niet zichbaar. Oona liet zich er ook aan vangen een paar jaar geleden toen ze koppig tóch het meer wilde oplopen en tot haar grote schrik door het oppervlak zakte! Ook met haar moesten we na de eerste winter werken aan ‘vloeibaar-water-gewenning’ en de acceptatie van het spel tussen wind en water.
Ondertussen werkt water een beetje zoals speed-boosts in Mario Kart want elke keer dat Oona door water loopt gaat ze een tijdje eens zo hard en driedubbel zo zot.
Oona, met een op haar geïnspireerde linoprint op een button 🙂
(Verkrijgbaar in de shop op www.Fenne.be)
Trainen? Dat doen we zo’n beetje overal 🙂
Wachten in de auto, dat is serious business. En die witte hond die buiten aan de winkel op zijn baas ligt te wachten, spannend hoor! We blijven werken aan Oona’s blaffen-voor-denken benadering van de wereld, en dan vooral naar honden. Terwijl we in België gewoon naar het park konden voor een trainingssessie, loopt dat hier weer een stuk moeilijker. Eerder deze week trokken we naar het dorp om te trainen. Vol goede moed wandelden we door het parkje aan de kerk – niemand te zien- via de haven naar het centrum- op 3 oudjes niemand te zien- langs de appartementen via de achtertuinen terug – op 1 gezin met een kindje niemand gespot. Oona wandelende dan wel mooi mee en zowel zij als Lizzie kregen tijdens deze toer van ongeveer een uur balans-en aandachtsoefeningen maar het eigenlijke doel, namelijk het trainen op rustig voorbij honden wandelen zal voor een andere keer zijn.
Het onder controle houden van de training is niet evident, opbouwen evenmin. Ik hoop dat weldra de zon de Zweden weer naar buiten lokt zodat ze door het dorp kuieren met hun honden. Wanneer we van een kale reis terug keren zoals de voorbije week, hou ik vooral de ervaring in gedachte van die trainingssessies in Antwerpen waarbij ze verschillende honden op minder dan 2 meter passeerde zonder te blaffen. De eerste keer was bij de trainer thuis en ik was zo verwonderd, compleet met stomheid geslagen. “Dat gaat Joeri vanzelevenniet geloven zonder bewijs!” Dus herhaalden we de oefening voor een filmpje. We kruisten elkaar toen op een fietspad begot.
Terwijl ik dit allemaal schrijf, ligt Oona trouwens luid te snurken op de keukenbank :-). Ik heb snel en zo stil als ik kon een foto gemaakt met de GSM (en ingezoomd waardoor de kwaliteit zo slecht is). ’t Is zo heerlijk dat geluid van een zorgeloze hond. Zo rustgevend dat gesnurk terwijl ik werk of schrijf. Het beste achtergrondgeluid aller tijden 🙂
“Amai ’t is hier druk,” zei ik verwonderd tegen Joeri nadat we ongeveer 6 mensen tegengekomen waren op een wandeling in een oud mijngebied. Hij moest lachen. “Druk?!”
“Ja, naar mijn nieuwe Zweedse normen hé, want er lopen hier mensen rond.”
HIER meer foto’s van de wandeling in Norberg (en ons plan om de mijnsites te bezoeken)
Het licht in Zweden vs België:
Zonsopkomst België: 05u51
Zonsondergang België: 21u23
Zonsopkomst Zweden: 04u18 (20min vroeger dan vorige week!)
Zonsondergang Zweden: 21u26 (20min later dan vorige week!)
