Zo een toffe week achter de rug! Een fijne mix van een beetje (onverwacht) avontuur, rust, lekker eten en gezellig samen rondhangen.
Het reisadvies hier bleef onveranderd en dat wil zeggen dat we zo’n 1-2u van huis mogen. Van de vele uren daglicht maken we met plezier gebruik om nieuwe plekken te verkennen. Vaak zoek ik op voorhand naar plekken via google maps. Op de satelietbeelden tracht ik uit te maken welke plekken boeiend of mooi kunnen zijn- en of we er geraken. Soms valt dat dik tegen en is een weg afgesloten, onbereikbaar door een omgevallen boom of blijk het privédomein te zijn. Deze week was een vijfdubbele jackpot ookal kwamen er uren speurwerk bij kijken. Van 1 van de locaties had ik bijvoorbeeld een foto en een naam van een gebied. Dat is niet zoals een straatnaam weten en enkel het huisnummer moeten zoeken, maar veeleer aan de hand van licht, mappen en andere clues in een gebied van vele kilometers groot, net dat plekje vinden.
Het uiteindelijke doel mag dan wel een specifieke locatie zijn, het onderweg zijn levert vaak onverwachte schatten op, zoals de cabin hierboven. Die stond daar zomaar in het bos.
Maar dan, op een avond na veel wandelen en speuren komen we moe thuis en realiseert Joeri zich dat zijn sleutel (die volgens hem absoluut niet uit zijn broekzak gevallen kon zijn), verdwenen was. Nondepitjes! En maar zoeken terwijl het stilaan begon te schemeren. Gelukkig kon ik mezelf toegang verlenen tot ons huis en zo voor Joeri de deur openen 😀
Joeri wilde dan wel meteen een nieuw slot gaan kopen, ik had wel zin in een nieuwe queeste. Wandelen doen we toch 🙂
Gelukkig maar dat al onze sleutels zo’n felle DOGvision-sleutelhanger hebben want we zagen hem al van meters ver liggen!
Vrijdag de 22e vierden we samen mijn verjaardag. Niet met vrienden zoals we aanvankelijk van plan waren maar gewoon met ons 5.
Onverwacht was het prachtig lenteweer tot bijna 20 graden, een heerlijke zon en charmante wolken die boven onze hoofden voorbij zeilden. Een fris briesje rimpelde het felblauwe wateroppervlak en de vogels zongen alsof het de eerste lentedag was.
Op zo’n prachtige dag moest de sup wel mee. Tot nutoe was ie enkel buiten gekomen als vervoersmiddel om het gras in het meer bij te knippen, nu wilde ik gewoon lekker ronddobberen en de doggies weer even aan het wiebelen doen wennen.
Toen Joeri me zo ongeveer een week voor mijn verjaardag vroeg wat ik wilde doen, had ik aanvankelijk geen idee. Normaal zouden er vrienden op bezoek komen en had ik de dagen ervoor een workshop op de planning staan. Ook geen van de normale/feestelijke/verjaardags activiteiten behoorde nu tot de mogelijkheden.
Dus zei ik:” Taart!” en alsof Joeri niet meteen zou weten wat ik bedoelde (ik eet immers nog maar 3o jaar dezelfde taart op m’n verjaardag), “Echte bananentaart!”
Dat wil zeggen: met een bodem van zanddeeg. Maar dan vegan. Geen idee hoe dat allemaal werkt maar Joeri maakte de perfecte taart en ik moest enkel met hem delen. Dubbel win haha.
En dan, right on time, net voor we naar onze geheime plek zouden vertrekken, passeerde de postbode met een pakket voor mij. En zie eens hoe tof, chocolaatjes met foto’s van mijn honden! Dikke merci aan Eddie, Marion en Noemie 🙂
Dusja, deze week was zo ongeveer het omgekeerde van wat we aanvankelijk planden, maar toch niets dan leuke herinneringen voor mijn nieuwe toer rond de zon. Voor al wie eraan dacht, een berichtje of video stuurde, kaartjes of cadeautjes opstuurde: een dikke merci.
Ook aan die ene persoon die zelfs herinnerde dat mijn verjaardag ook de dag was waarop we 2 jaar geleden van Ravasz afscheid moesten nemen. Ik heb alvast getracht om enkel met veel plezier terug te blikken op de bijna 13 jaar met hem. Maarja, alle hondenliefhebbers zullen vast weten dat dat de ene keer makkelijker gaat dan de andere.
Vandaag heb ik trouwens al mijn groentjes buiten geplant want hier binnen begon het serieus uit de hand te lopen. Nu maar hopen dat het niet meer gaat vriezen of hagelen!
x
