#TongueOutTuesday (24)

Zozo, dachten jullie dat ik onze wekelijkste afspraak vergat? Nee hoor. De foto’s stonden klaar enal maar in plaats van schrijven, kwam er plots wat anders tussen.

Het begon allemaal met een paar zonnige zomerdagen met een plotse hitte waar we nog niet klaar voor waren en alles liep hutsedekluts. Eerst en vooral was er de frustratie van een ontsteking in mijn pols na een tikje te enthousiast lino snijden te combineren met een hele tuin aflopen met een zware bosmaaier. Zo’n zeer! Bijna een week kon ik geen foto’s maken (hoewel ik een paar truukjes vond om met mijn linkerhand te werken) en ook de projecten waaraan ik bezig was moesten noodgedwongen blijven liggen. Ik smeerde verwoed gels tegen de ontsteking, poetste mijn tanden met links (net een kleuter) en liet Joeri stofzuigen :-).

Om te ontsnappen aan de plotse hitte is er geen betere remedie dan naar het meer te trekken voor een plonssessie. Nuja, de doggies zwommen, wij stonden aan de kant wat te twijfelen of we er ook in zouden springen 🙂
 

En geloof het of niet, ook Oona vond dit jaar de moed om mee te gaan zwemmen. Hier nog een elegante baksteenslag (ik zag dat ze probeerde om met haar achterpoten over de bodem te wandelen) maar even later toch echtig-en-techtig zwemmen. Zo trots op Ponneke!
Lizzie houdt dan wel van wat spetteren, maar in beperkte mate. 28 graden is voor haar blijkbaar nog geen temperatuur waarbij je dringend verkoeling nodig hebt. Een beetje pootje-baden volstaat voor deze zuiderse schone.

Eerder schreef ik al een blogpost over de schoonheid van de vroege zomerzon. Hoe vroeg opstaan absoluut de moeite is om de mooiste kleuren en intense schaduwen vast te leggen. En ja, zelfs als nachtuil sta ik tijdens de zomermaanden vaak absurd vroeg op en niet alleen om foto’s te maken maar ook gewoon omdat ik verslingerd ben aan mooi licht. Toch, en dat kan je nu ook zien in deze blog, fotografeer ik niet enkel tijdens de meest glorieuze lichtmomenten. Fotografie, dat is voor mij registreren van de momenten die er toe doen, het vastleggen van verhalen, het delen van je leven en liefde voor licht en schaduw. Het is ook een levensstijl. Ik ben geen weekendfotograaf. Hoewel ik me door die polsontsteking de vrijheid gaf om een kleinere camera mee te nemen met een lichte lens en ik maar een paar shots maakte in plaats van om 5u op te staan om een paar uur te fotograferen, maak ik wel gewoon foto’s op het moment dat een moment zich voordoet.

En dan, na de hitte… volgt een knallend onweer natuurlijk! En brommen deed die lucht, en flitsen als een discobar. Al snel zaten we zonder electriciteit. Joeri aan het werk met laptop die gelukkig opgeladen was, ik aan het keukenraam collages maken 🙂

Wanneer het onweer weer verder trok, liet het een mistig landschap achter. De lucht was zwaar en vochtig. Langzaam werd het weer wat lichter ondanks dat het 9u ’s avonds was. Wel, een prima moment om te gaan wandelen, vonden we. Onderstaande foto werd iets na 10u ’s avonds gemaakt. Op de terugweg kwamen we trouwens nog een koe tegen die ons op de baan stond aan te gapen.

Vorige week haalde ik van Mogwai twee teken af en bij Oona spotte ik nog geen enkele. Of de halsbanden met deze EM kralen werken of niet blijft onzeker. Toch maakte ik ook voor Lizzie een halsband want het is 1) leuk om te doen en 2) alle beetjes helpen tegen vieze beesten. Zo komen we dus na een heel verhaal op het moment dat in mijn planning: #TongueOutTuesdag – blog schrijven stond. De avond voordien waren we nog aan het meer gestopt voor een spettersessie en in de ochtend merkte ik dat de tag van Lizzie’s tekenband verdwenen was. Verdori! Je zou kunnen denken, “ach ’t is maar een tag,” (hihi dat rijmt zelfs) maar deze werden met de hand gemaakt door onze Duitse vrienden van Pines and Bones. Bijgevolg sprong ik na het ontbijt de fiets op en reden Lizzie en ik tot aan de badplaats om de vermiste tag te gaan zoeken. De meeste mensen zoeken een vermiste hond, wij zoeken gelukkig maar de tag van de hond.

Om je een beeld te schetsen van de omgeving, het is een ruim grasveld omgeven door hoog gras en bomen aan de ene kant en riet aan de andere kant. Richting het meer heb je eerst een strandje en aan de zijkanten nog wat struiken en grassen. Ik heb, zonder zwans, elke vierkante centimeter van dat stuk onderzocht. In het gras zitten wroeten, in het water gekeken, … Enkel door de hoge grassen wilde ik niet door het risico op teken. Toegegeven, ik gaf bijna op. Was net aan het overwegen om tóch een stukje door het hoge gras te lopen wanneer ik plots, net aan de rand van de wildernis, een stukje goudkleurig metaal opmerkte! De tag! HOERA!
En Lizzie was maar al te content dat ze eindelijk weer wat kon lopen ipv aan de bank op mij te moeten wachten 🙂

Midsommar nadert, dus echt donkere nachten laten nog een paar weken op zich wachten. Ondertussen gaan er al grapjes rond over typisch midsommar (regen)weer en kikkerdansjes rond de meiboom :).

Het licht in Zweden vs België:

Zonsopkomst België: 05u25
Zonsondergang België: 21u57

Zonsopkomst Zweden: 03u31 (+9min)
Zonsondergang Zweden: 22u21 (+12min)