De lange, hete en zonovergoten zomerdagen zijn voor languit snoezen in de schaduw en verfrissende zwemsessies. Zo nu en dan rommelt het even hoog in de lucht en trekt er misschien een wolk vluchtig voorbij de zon, maar verder is het bijna non-stop zonneschijn. Het land is droog. Kurkdroog. De grassen hebben niet meer kleur dan na een lange winter onder sneeuw en ijs en een vuurverbod is al wekenlang van kracht. Het stuk tussen onze tuin en het meer waar de doggies in mei nog zwommen en Joeri tot aan zijn knieën in het water stond, staat volledig droog. Ons bootje moesten we zelfs door modderig water in Venetiaanse stijl vooruit duwen richting open waters.
Het is tegelijk genieten en afzien. Afzien omdat het gewoon pokkeheet is en we de doggies natuurlijk moeten behoeden van oververhitting en genieten omdat na wekenlang warm weer de meren zalig zijn van temperatuur. Zelfs vroeg in de ochtend duiken we zonder verpinken het water in en zwemmen lange slagen om dan even met de ogen toe verder te drijven, de zon op het gezicht. Een moment ver weg van alles en toch zo verbonden.
Het voorbije weekend had Joeri het concert van Bjork op de planning staan, hét uitgelezen moment om 1 van mijn ‘geheime’ plekken nog eens op te zoeken voor een kampeeruitje met de doggies. Ik zeg geheim omdat het zo 1 van die toevallig gevonden plekken is, ver weg in het bos, ver weg van alles en nog nooit heb ik er iemand mee naartoe genomen. Maar echt geheim is het natuurlijk niet, er liggen namelijk bootjes en zelfs boomstammen als banken rond een kamvuurplek.
Meer foto’s volgen nog!
En als de zon ons doet smelten en de boot vast zit – of we hebben er gewoon zin in- dan is er nog altijd de SUP! Lizzie is ondertussen twee keer mee geweest. De eerste keer was ze nog wat onzeker, wat normaal is natuurlijk, maar de tweede keer ging super vlot!
Hier kan je nog meer foto’s bekijken.
