Wow, morgen start alweer een nieuwe maand! Ergens had ik het gevoel nog zeker een week juli te hebben voor augustus voor de deur staat. Niet dus. De voorbije week was eentje van uitersten, van super happy zonnige momenten en een paar momenten van wanhoop. En die lagen vrij dicht bij elkaar.
Wat er gaande is? Een paar weken terug plaatsten we een camera in huis om een idee te hebben wat de doggies uitspookten wanneer wij het huis uit zijn. Eigenlijk verwachtten we niets speciaal want slopers zijn het niet. Maar wat we op die beelden te zien kregen, deed ons toch schrikken. Blijkbaar blaft Oona bijna non-stop tijdens onze afwezigheid. Damn! Eerst en vooral probeerden we haar nog meer activiteit te geven, maar dat was moeilijk met de hitte dus behalve ochtend en avondwandelingen kreeg ze extra clickertraining. Daarbij gaven we haar voedsel ook in een Kong Wobbler wanneer we vertrokken en verstopten we lekkere snacks.
Het hielp niets. Zodra haar brokjes op waren, begon het blaffen opnieuw, de knauwbeentjes liet ze onaangeroerd tot we terug kwamen. We probeerden een Adaptil halsband (zoals we ook voor Lizzie hadden) en verstuiver en probeerden een ruimte met minder prikkels (omdat ze erg heftig kan doen over geluid). We belden met de dierenarts om advies, maar dat was meer dan een week wachten. Met de Adaptil in het stopcontact lieten we Oona een keer thuis toen we zeer vroeg gingen zwemmen en bij aankomst was het stil en leek ze vrij rustig. We waren hoopvol!
Op woensdag hadden we een concert op de planning staan. Een unieke kans om 1 van mijn favoriete Zweedse artiesten live te zien in Dalhalla (een oude steengroeve). Ik zocht opties op om de honden mee te nemen, maar ze waren op het domein niet toegelaten, het was te warm om ze in de auto te laten en degene die op de doggies kan passen, was zelf met vakantie.
We prepareerden dus een prikkelarme ruimte voor Oona met de verstuiver al uren op voorhand in het stopcontact, de lekkerste knauwbeentjes ever, eten, drinken,… speelgoed. En Mogwai lieten we samen met Lizzie boven. De camera beelden toonden enkel Oona, die dus na een tijdje weer liep te ijsberen en blaffen. Maar blijkbaar werd ook Lizzie gealarmeerd door al dat geblaf want bij thuiskomst vonden we een plastic drinkpot die gereduceerd was tot piepkleine stukjes plastic, was haar neus geschaafd en had ze in huis gedaan. Doodmoe liepen we over en weer met wc papier, dweilen en sop om alles weer proper te krijgen.
Gelukkig was er op donderdag dé afspraak. Bij aankomst blafte Oona wel even naar een vreemde hond, maar legde zich even later net als Lizzie rustig neer. op commando ging ze vlot op de weegschaal staan, sprong zonder problemen op de onderzoekstafel en gaf kusjes aan de dierenarts. Al dat gewriemel aan haar lijf vond ze wat gek maar tijdens mijn uitleg over haar stresskes, lag ze languit op de grond te snoezen. Moesten we de wanhoop niet nabij zijn, was het komisch geweest. Net twee overbezorgde ouders die overal spoken zien. Een opluchtig dat de dierenarts ons verhaal wel serieus nam. Ze schreef na lang overleg met collega’s als eerste stap een sedativa voor dat we nu een paar weken moeten testen. Het is geen langetermijnoplossing maar een manier om de hevige reacties te doorbreken zodat we kunnen werken aan het alleen zijn. In augustus hebben we een nieuwe afspraak.
Zondag zagen we een kans om het product voor het eerst te testen. We wilden graag het effect, en eventuele bijwerkingen, kunnen observeren in onze aanwezigheid. Gewoon voor de zekerheid en om te weten wat we kunnen verwachten. We dienden het toe, kort voor ons bezoek arriveerde. Want ook bezoek (deurbeld, mensen die binnen komen, kinderen die rondlopen) zorgen voor een lichte vorm van stress (en geblaf). Omdat ik geen idee had van het effect, lieten we Oona in de bench. En ik moet zeggen: wat een verschil! Op een blafje in het begin na was ze rustig. Wakker en alert maar rustig. Deze avond zal het spannend zijn voor ons, want dan gaan we het voor het eerst testen en een tijdje weg gaan.
Op dit moment heb ik nog geen idee hoe het verder zal gaan. Van alle honden die ik in huis had, was er geen enkele waarbij het alleen zijn niet op te lossen was met een beetje extra beweging of wat lekkers wanneer we vertrokken. Ik heb uren en uren film van slapende honden opgenomen omdat ik wel bij allemaal checkte wat ze zoal uitspookten. Alleen bij Oona dus niet omdat ze niets sloopte, we niets hoorden van de buren en ze ook niet in huis deed. Maar dat, zo blijkt, is geen teken dat het allemaal goed gaat. Want de stress die ze ervaart is echt niet ok.
Behalve de zorgen om Oona, waarvoor nu op z’n minst een plan bestaat, was het een prachtige en zonnige week met dagelijkse uitstappen naar het meer om te gaan zwemmen en/of suppen, maakten we raw-food fika, brouwden Joeri en Jurgen de eerste liters eigen bier in onze keuken en arriveerde EINDELIJK ook de regen!
Ik bekeek de lucht twijfelend. Het begon in de verte reeds te rommelen en het was drukkend warm. Eerder al gaf het weerbericht onweer aan en bleef dat beperkt tot een beetje gebrom ver weg. Net toen ik al onze was van de drooglijnen haalde en ermee naar binnen wandelde vielen de eerste kleine drupjes. Nauwelijks merkbaar. Ik stapte wat rappen en net toen ik het afdakje bereikte, nog net op het kruin van mijn hoofd, leek het alsof Thor daarboven ergens, zijn emmer water uitgoot. Het goot! De regen en een paar bolletjes hagel roefelden op het dak, binnen de minuut overstroomden de dakgoten en vormde het water kleine beekjes door de tuin. WOW!
Ik gooide de ramen wagenwijd open om de verse lucht binnen te laten en om te genieten van het langverwachte geluid van de regen. En Lizzie was net zo nieuwsgierig. Ze klom op de vensterbank en keek naar al dat nat buiten 🙂
Er kreeg trouwens enthousiaste berichten van mensen die de DOGvision photo challenge in augustus willen proberen, hoe leuk is dat! Ik had niet meteen een specifieke maand in gedachte (vandaar dat het dus ook 30 dagen zijn en geen 31) maar als je augustus ook een prima maand vindt om een extra uitdaging aan te gaan, er is nog 1 dag om de challenge te downloaden (of printen). Succes! 🙂
