#TongueOutTuesday (35)

Zo plots als een ijverige lente de winter verjoeg- zo ergens begin mei- zo buusk voerde een nieuwe herfst de hitte van de zomer af. Als van de ene dag op de andere gingen we van hoogzomer, zweten en puffen naar warme chocomelk, truien en sokken. Terwijl we voordien in de schaduw weg kropen, kunnen we nu weer heerlijk genieten van de zonnige momenten tussen de regen door. Heel de zomer was de grond kurkdroog, de planten dor en groeide er zelfs bijna geen gras in de tuin. Nu de herfst voor de deur staat, schiet het groen plots in actie. Net op tijd om de eerste blaadjes geel te zien worden 🙂

Het is een opluchting en ik zou het bijna een godsgeschenk kunnen noemen want de hitte was onhoudbaar en de hoeveelheid bos dat tot as gereduceerd was, was een ramp.

De voorbije week was ook eentje van bezoek uit België, appels rapen, veggie stoofvlees en laat-avond-gebabbel bij een kopje thee. Hier waren we onderweg naar een uitkijkpunt:

Tijdens het weekend was het dan snelsnel wat werk inhalen voor het tijd was om naar een ‘visning’ te gaan, een soort bezoekuur voor een gebouw dat te koop staat. Op zo’n dag kan iedereen komen kijken en dit keer, voor een oud school gebouw, waren dat meer mensen dan er hier in de hele kommun wonen. Slierten auto’s stonden aan de kant geparkeerd, heeldere famillies met neuskeuterende kinders schuifelden over de oude vloeren en ontdekten de buitentoiletten. Ze pookten in de houten buitengevel, klopten op muren, noteerden alle foutjes en stampten verder naar de volgende ruimte. Ondanks dat we (duidelijk) geen budget hadden, wilde ik vooral gaan kijken om de sfeer van het gebouw te voelen en misschien een paar foto’s te maken. Ik ga het dan ook niet onder stoelen of banken steken dat ik niet gecharmeerd was door deze meute- en ik was blij dat we in de dagen voor de opendeurdag stiekem al een keertje rond het gebouw waren gelopen om door de ramen te loeren.

Jaja, ik heb er zowaar hartzeer van. En ik hoop dat de mensen die het gebouw kopen het mooi zullen renoveren en de authentieke elementen bewaren. Zo vaak zie ik hier prachtige huizen waar ze dan zwart wit gestreept behangpapier aan de ene muur hangen en felroze aan de andere ofzo. Ter compensatie van hun lagom, misschien. Ook staan de WC’s vaak schuin en merkte ik zelfs de ‘nieuwe trend’ op om ook een kookeiland diagonaal in de keuken te plaatsen. En houten vloeren, daar plak je toch gewoon een plastiek over die er uit ziet alsof de hond er op gekotst heeft (zoals onze vloer dus haha).
Huizen en aanverwanten, het is me wat. En moest iemand onze nieuwe buur willen worden, er staat in onze straat een huis te koop :). Alleen toffe mensen welkom, natuurlijk.

En kijk, die oren! 🙂

Op maandag had ik plots een dipje. Moe, lusteloos. Misschien de plots donkerdere dagen? Maar toen kort na de middag de zon er toch door kwam, reed ik met Lizzie tot aan een kleine haven in het dorp om wat te gaan schetsen. Dat deed het gemoed deugd! + een super goed oefening voor Lizzie die duidelijk geen fan is van eenden. Jawadde, alle haren omhoog! (die van haar hé, niet die van mij)

Vorige week arriveerden ook 2 dozen vol nieuw materiaal om te fotograferen! De eerste kwam van Dog Copenhagen en bevatte een volledig nieuwe tenue voor alle doggies: harnas, leiband en halsband voor elk. Joehoe! Nu enkel nog eerst even een paar propere foto’s maken 🙂