Eigenlijk had ik al netjes een foto klaar staan om te delen op deze druilerige dinsdag maar geheel onverwacht maakte ik deze reeks foto’s van twee koddige bezoekers.
’s Ochtends hoorde ik al een kat miauwen buiten. Heel vaag. Niets speciaal want we hebben wel eens katachtige passanten in de tuin (en niet enkel katachtigen natuurlijk). Toen ik rond de middag even met Oona buiten ging spelen en trainen hoorde ik dat miauwen opnieuw. Snel stuurde ik Oona weer naar binnen om zonder kat-versus-hondgedoe te checken wat er gaande was.
“Poes?” riep ik een beetje onozel richting de struiken waar ik het geluid het laatst vandaan hoorde komen. Ik speurde de bomen af maar al snel kwam een kleine grijze kat op me af,… met in zijn kielzog zijn gevlekte vriendje. Ik aaide ze even maar terwijl de meeste buurtkatten dan snel verder doen met wat ze ook bezig waren, bleven deze twee me volgen. Ik rende snel naar binnen, opende de verandadeur en plaatste daar een bakje water, wat kaas (ja ik heb ondertussen gelezen dat dat eigenlijk niet zo goed is) en wat vis. Ze zouden de bodem er mee uit eten, zo hongerig leken ze. Na hun hapje en wat knuffels (en veel geronk), nestelden ze zich tegen elkaar aan op onze zetel. Zowat elk half uur gingen we dan kijken om helemaal te smelten van zoveel koddigheid.
En dan plots waren ze verdwenen.
Of ze terug komen, geen idee. Ik heb geen idee van wie ze zijn, maar omdat ik hoorde dat er wel eens vakantiegangers net voor de zomer een kitten kopen en dat dan achterlaten aan het vakantiehuis, hou ik dus mijn ogen en oren (en de verandadeur) open. Het fijne voor hen is dat ze alvast elkaar hebben.
Het is eens wat anders he, een kattenintermezzo? Mijn hoofd zit er helemaal vol van 🙂
Maar toch even een terugblik op de voorbije superregenachtige week. Eerst en vooral wist onze Noorderlicht-app ons te vertellen dat er een fenomenale Kp8 boven ons hoofd hing. Het hoogste cijfer dat we hier al registreerden. Maar helaas, alle pracht was verstop achter lompe regenwolken!
Ravasz presteerde het om een ganse meloen van de kast te stelen, miljaar! Enkel de sticker en een klein stukje schil vonden we nog terug. Eens een Kopó, altijd een Kopó.
En dan stuurt facebook je een herinnering door. En dan kunnen we eigenlijk alleen maar lachen met zijn streken en hopen dat hij nog lang de energie en de creativiteit weet te vinden om ons te slim af te zijn- ookal proberen we alles wat mogelijk verleidelijk kan zijn voor hem goed weg te steken. Sokken bijvoorbeeld, en zakdoeken. Brood. Lege of volle drankkartons, geurkaarsen,… soms weet ik niet wat hij niet eet.
De voorbije week deelde ik ondermeer ook het verhaal achter bovenstaande foto, schreef ik een extra lange bedankblog voor Hip in de regen en postte ik op facebook een spelletje. Binnekort zal ik ook de oplossing online zetten 🙂
Maar eerst die speurneuzen aan het werk zetten he!
Iets minder fijn nieuws is dat we de voorbije week merkten dat Ravasz soms onrustig is in de auto en we weten niet waarom. Het was ons tijdens onze vakantie al opgevallen dat hij met momenten stond te trillen of rond draaide. Eenmaal de auto weer stil stond was hij zijn happy zelve weer alsof er niets gebeurd was. We kunnen ons niet herinneren dat we tijdens deze zit iets zot gedaan hebben qua wegen. Of hij misschien ergens van schrok, … Even dacht ik dat hij niet zacht genoeg lag dus legde ik de hele vloer vol kussens. Dat was goed voor even. In de gewone auto heeft hij de gewoonte om naar buiten te kijken, wat in de camper natuurlijk niet lukt. Maar voordien was dat nooit een issue en legde hij zich gewoon rustig neer.
Vorige week reed ik richting wandelplek met de camper en stond hij geen seconde stil, probeerde hij onder de scheiding door te kruipen, stak zijn kop tussen de zetel en de deur en gaf hij na de wandeling aan nog liever naar huis terug te wandelen dan met mij in de camper te stappen. We staan voor een raadsel.
Zeer binnenkort hebben we sowieso weer een afspraak bij de dierenarts om zijn bloed te controleren en dan zal ik het haar voorleggen, maar moest iemand iets gelijkaardig meegemaakt hebben, laat gerust iets weten. Misschien zien we iets stom over het hoofd.
En dan zoals nu, terwijl ik aan de computer ijverig verder werk aan mijn herfst-geïnspireerde Lightroom presets, ligt hij heerlijk in een bolletje te slapen in de mand. En af en toe staat hij op, sloft tot bij mij om even te knuffelen en gaat dan -om toch wat variatie te hebben- een keer op het andere kussen liggen 🙂
Mogwai ligt ondertussen muisstil onder mijn bureau. Enkel de sporadische brom wanneer Oona passeert verraadt haar aanwezigheid. Jah, soms is Mo een brompot 🙂
Oona ligt het liefst op de zwarte zetel te slapen, of op haar persoonlijke kussen. En nu en dan sjokt ze naar boven, springt ze op mijn arm- iets nieuw, en bij voorkeur wanneer ik met een selectie bezig ben..- en wil dan heel graag knuffelen alvorens ze weer voor een tijdje verdwijnt.
Zo, dat was het weer voor vandaag. De zon die daarnet toch even kwam piepen besloot zich toch weer achter een dik pak wolken te verstoppen dus hoog tijd voor een kom lekker warme soep.
Tot later!
