Het is weer dinsdag. Gekke-snoetendinsdag. De dag dat je je tong lang mag laten hangen. En potvolkoffie, het is ook nog eens de laatste van het jaar. De eerstvolgende #tongueouttuesday zal samen met het nieuwe jaar binnen wandelen… Ja, je leest het goed, ik ga hier gewoon mee door. Het 3e jaar -denk ik- van wekelijkse TOT-foto’s. Een serieus archief ondertussen!
De voorbije week begon met een eindejaarssprint van alle to-do-dingen die nog voor de feestdagen afgerond moesten worden. Kaartjes schrijven en versturen (yup, weeral laat mee), een paar opdrachten afwerken, planningen bijwerken en meer van dat soort dingen die je niet door je hoofd wil horen razen wanneer je aan de kersttafel aanschuift.
Dit jaar vierden we niet enkel Christmas Eve maar ook Christmas Adam. Kerstavond ging door bij vrienden, dus de avond ervoor hielden we samen met de doggies als een kerst-geïspireerde feestavond met hapjes, popcorn en naar goede gewoonte: Home Alone films 🙂 — en na 20 jaar zit ik er nog mee te lachen. Heerlijk jeugdsentiment.
Lagen er voor jullie hondjes kadootjes onder de boom? Hier zijn ze dol op uitpakken dus ging er vanalles in een leuk papiertje 🙂
Voor Ravasz voorzag de Kerstman vooral lekkers natuurlijk. Oona en Mo kregen elk een nieuw speeltje. Daarnaast kregen ze ook een nieuw groot kussen en een nieuwe leiband.
Met een paar dagen ‘warmer’ weer, was het even spannend. To witte kerst or not to witte kerst, that was the question! Maar driewerf hoera, dat witte spul wist zowel regenbui als warmte te weerstaan. Vandaag echter, zag het er des te meer uit als winter wonderland met een verse lading sneeuw, maar daaronder ligt een verraderlijke laag spekglad ijs! Ravasz ging al vlak na het buiten wandelen plat op zijn buik, Oona schoof zijwaarts en ik deed een paar pinguindansjes maar bleef net overeind. Mo heeft magische pootjes denk ik want zij trippelt overal over en door zonder de minste schuivertjes.
Met trui of jas is ook Ravasz er graag bij! Ik sta er soms van te kijken hoe handig hij hier de berg (eigenlijk een heuveltje maarkom) op loopt. Of hoe hij nog steeds in looppas om een koekje komt. In de lente ging alles plots trager en leek hij sneller moe (ook niet logisch op 12+), maar misschien is hij zoals ik: een beetje tam van de warmte maar helemaal wakker bij koud weer. Ik let wel op welke wandelingen ik maak met Ravasz erbij. Vaak zijn het routes die op zich niet zo heel lang zijn en waar de jonkies goed kunnen ravotten, maar toch gaat hij nog vlot een dik uur mee wandelen. Als ik een nieuw pad wil verkennen of een paar uur wil rondzwerven, dan gaan enkel Mogwai en Oona mee.
Voor diegene die de doos met touwtjes nog herinneren, ik maakte er halsbanden van voor de doggies! Deze is alvast eentje voor Mogwai. Die van Ravasz zat onder zijn jas en aan die van Oona ben ik nog bezig 🙂
Voor Oona maakte ik een bandana. Vond de kleuren van dit stofje zo mooi bij haar passen.
Oona is stiekem van rubber gemaakt:
Deze foto’s zijn trouwens rond 2u smiddags gemaakt dus wat je in de achtergrond spot is de zonsondergang. Op een heldere dag is het rond 3u donker, wanneer de zon zich niet laat zien, kan het om 2u of 2u30 al aanvoelen als avond. Op instagram post ik regelmatig filmpjes in de stories, bij een filmpje kort na de middag zei iemand: prachtige zonsopkomst! Terwijl het eigenlijk alweer donker werd 🙂
Toch zijn de donkerste dagen alweer voorbij. Weldra zullen we merken dat de dagen langer worden- en waarschijnlijk ook kouder. Vorig jaar in januari ging het tot -25 graden!
Hoewel voorzichtig zijn en rustig rijden noodzakelijk zijn, ben ik wel superblij om 4 van deze monsters onder mijn DOGvision-mobiel te hebben staan!
En dit was het pad tegenover ons huis deze middag. Verse sneeuw, een buurman die ons van ver nog “God Jul!’ toewenste en happy doggies die als gekken tussen de bomen door stormden en wild brullend deden alsof ze elkaar gingen opeten (Oona ontdekte vorige week haar speelgrom). Meer moet dat niet zijn. Hoewel ik natuurlijk mega blij was met de vegan chocomousse en verse pompoensoep 🙂
Na een paar heerlijke dagen van feest, vriendschap en lekker eten, is het aftellen naar een knallend eindejaar. Moest je niet meer passeren voor volgende week, dan wens ik je alvast een geweldig feestelijk einde van een hopelijk fantastisch 2017 en dan zien we elkaar weer in het spiksplinternieuwe 2018.
Tot volgend jaar!
x
