Eerst en vooral: een superfijne kerst en/of feestdagen gewenst! Ik hoop dat jullie gezelligheid en vreugde vonden rond de tafel, kampvuur of op de dansvloer en dat deze week werkelijk ene prachtige afsluiter wordt voor een boeiend jaar
.
Deze Tongue Out Tuesdag 52 is niet alleen eentje vol glinsterende kerstvreugde en een laagje frost, het is meteen ook de laatste van 2018. Straf he, hoe snel dat gaat. Maar we gaan natuurlijk door met grappige snoeten en verhalen met een vleugje hondengekte en avonturen uit het noorden (of waar we ons ook bevinden). De volgende aflevering zal eentje uit het kakelverse 2019 zijn. Een spannend nieuw getal waarvan we nog geen idee hebben wat het voor ons in petto heeft. Maakten jullie al plannen voor het nieuwe jaar? Of kijken jullie zo’n beetje de kat uit de boom?
Gelukzakken in het kwadraat, dat we zijn dit jaar! Een prachtige witte kerst met zelfs een voorzichtige zon die even kwam piepen. Ik was zo blij als een kermisvogel :-). En plots zakte het kwik tot -14 graden. Dat klinkt misschien akelig koud maar doordat de zon ons gemoed opvrolijkte en ons dapper door de sneeuw deed ploeteren, voelde het helemaal niet koud aan behalve aan mijn neus de eerste 5 minuten. Weet je wel, zo’n soort prikkel-kriebel-koude waarvan elk neushaartje spontaan in een kramp lijkt te schieten. Ik vertrok warm ingepakt maar al snel flapperde mijn jas open en borg ik mijn dikke muts op in de rugzak. Temperatuur zegt echt niet alles. Soms is het -5 en voelt een minuut aan als 100 jaar ijstijd, soms zit ik urenlang te fotograferen bij -20. En die laatste soort koude komt veel vaker voor (maar niet altijd -20 hoor).
Het grote voordeel hier is dat je je eigenlijk goed kan kleden tegen de koude. Laagjes van thermisch ondergoed (dat ik dringend terug moet vinden voor het echt koud wordt), dikke sokken, stevige winterlaarzen, skibroek, warme truien, mutsen, sjaal, handschoenen,… Ja, we lopen er wel bij als Michelinmannekes, maar ik kan je verzekeren dat dat goed uitkomt als je je in de sneeuw wil laten ploffen :D.
Ik droomde al lang van een witte kerst waar ik zou ontwaken met een stevige kop warme chocomelk om da met de doggies te gaan wandelen of skiën. Nog wat kerstliedjes op de achtergrond voor de sfeer en voila, de dag kan voor mij niet meer stuk. Cadeautjes enzo zijn niet belangrijk voor mij. Onder onze boom liggen nu lege dozen die ik inpakte met de meest traditionele cadeauverpakking die te vinden was :-)- gewoon omdat het mooi is.
Omdat we onze buikjes al heerlijk rond aten met al het lekkers in België- en vooral dan ook in super fijn gezelschap van vrienden en famillie, konden we het nu rustig aan doen. Ja chocomelk natuurlijk en hapjes (dat kan niet ontbreken hé) en de Home Alone films :D. Nummer 1 en 2 zijn echt Kersttraditie maar nu was ik ook nieuwsgierig naar 3,4 en 5. Drie vond ik nog doenbaar, 4 was een ramp en 5 vonden we nog niet. De eerste twee blijven dus onze geliefde klassiekers.
Feestdagen zijn natuurlijk geen vrijstelling van winterklusjes zoals vogels voederen en hout aanvullen. Ookal denken we 1 van de zomers een warmtepomp te installeren, voorlopig branden we nog hout om het huis te verwarmen. Gas, zoals we in België hadden, is hier niet beschikbaar en electriciteit hebben we als backup maar dat is een pak duurder.
Ik wilde hier een foto maken van Mogwai met de kruiwagen maar ze duwde hem per ongeluk omver. Sorry Joeri! (Maar Oona was wel super schattig komen kijken.)
Eindelijk, ja eindelijk past Lizzie’s ranke lijfje in Oona’s puppy trui!
We proberen onze Zuiderse schone zo weinig mogelijk aan te kleden zodat haar pels zich zo goed als mogelijk kan aanpassen aan de winter maar we laten haar natuurlijk geen kou lijden. Onlangs zag ik een nogal felle discussie online waarbij tegenstanders van hondenkleding stevig tekeer gingen alsof een hond met een trui niet langer hond kan zijn. “Binnen blijven of kortere toeren doen!” was het verdikt. Yup, je hond aan de haard parkeren klinkt echt als dé oplossing waarbij je hond echt hond kan zijn. Wij zouden onze super actieve dames zo’n 5 maanden per jaar binnen moeten houden. Ik denk dat ze ons huis binnen de 3 weken slopen. Dat, terwijl ze met een trui of jasje aan prima mee buiten kunnen zonder dat hun tanden uit hun muil klapperen. Dan is de keuze voor mij snel gemaakt hoor. Hondenkleding kan absoluut functioneel zijn, en des te toffer als het nog leuk staat ook.
Voor Mogwai hebben we nog een jas van Ziggy en Oona kan de trui en jas van Ravasz verder dragen maar Lizzie heeft geen makkelijk figuur om iets geschikt voor te vinden. Ze heeft een smal maar lang lijf waar een trui ofwel slobbert ofwel net tot aan haar ribben komt. Het jasje dat ze heeft werd voor de photoshoot op maat gemaakt door The Hound project. Omdat op maat maken dan de beste optie lijkt, ging ik in België op stoffenjacht en kreeg ik advies van De Stoffenmadam voor het werken met rekbare stoffen, want dat is nieuw voor mij. Hopelijk kan ik jullie binnenkort het resultaat presenteren. Het moeilijkste is starten omdat al de patronen die ik heb aanpassingen vragen voor dat Lizzie-lijf en ik schrik heb om die leuke stoffen om zeep te helpen. Mijn eerste poging was van een restje goedkope fleece en het was niet slecht (Lizzie past er in) maar de verhoudingen klopten niet aan haar achterpoten.
De voorbije week vierden we bij vrienden de winterzonnewende met tal van kaarsen, stevige soep, zelfgemaakte kriekenvlaai en glögg bij een knetterend haardvuur. De kortste dagen liggen nu achter ons en ondanks de echte winter nog moet komen, zal ook de zon zich steeds meer laten gelden. Dat wil zeggen: meer tijd om foto’s te maken, om te schilderen, wandelen en weldra ook skiën. En moest je het object op bovenstaande foto niet herkennen (het was in elk geval nieuw voor ons) het is een Zweedse spark, een soort slee waarop je kan staan en je afzetten. Een beetje een kruising tussen een step en een rollator. Echt, er bestaan zelf bijpassende winkelmandjes en kinderzitjes :-). Maar dat ding gaan we deze winter dus ook uittesten, kwestie van aan onze integratie te werken :-D.
PS: Vanaf vandaag (denk ik) zijn we in het hondenmagazine ‘Woef’ te vinden met het verhaal van onze emigratie. Ik kreeg de voorbije dagen al super positieve berichten en wacht vol (on)geduld bij onze brievenbus op ons exemplaar.
Het licht in Zweden vs België:
Zonsopkomst België: 08u45
Zonsondergang België: 16u38
Zonsopkomst Zweden: 09u01
Zonsondergang Zweden: 14u53
Fijne week nog!
En tot later!
x
