Zonsopgang: 9u02
Zonsondergang: 14u57
De donkerste dagen verjoegen we me kerstlichtjes en geurkaarsen, weldra zal het licht aan kracht winnen en onze dagen vullen met heerlijke winterkleuren, net als de foto hierboven.
En ik denk dan heel even, dat de vorst misschien net zo mooi is als een sneeuwtapijt. De glinsterende kristallen, de speelse lijnen in het ijs,… Wonderbaarlijk!
Toch blijft het idee slechts kort in de koude lucht hangen, want de hoop op echte sneeuw, zo een kraakvers pak, blijft. Elke dag dat dat het weerbericht sneeuw beloofde, kijk ik ’s ochtends hoopvol uit het raam. En wanneer die langverwachte sneeuw dan een miezerig gedruppel blijkt, duik ik toch even weer onder de warme lakens vooraleer ik opsta. Een tikje nukkig soms, want ook dat kan het effect zijn van een zonloze maand.
December trakteerde ons vooral op dikke donkere wolken en hier en daar regen. De wegen liggen er vaak slechter bij dan in de lente wanneer het gaat dooien. Enkel en alleen al de vriestemperaturen deden ons bijna jodelen van plezier. Die 3 dagen zon, goed voor een paar uur licht per dag, waren broodnodig maar misschien net niet genoeg om bij een -weeral- sombere dag niet even een “fuk dees” te brommen in plaats van energiek onder de douche te springen.
Maar magie loert soms net zozeer om de hoek als pech en dat ondervonden we toen we op 2e kerst besloten om in de cabin te gaan slapen. Met 3 grote ramen op de tuin gericht zouden we vanuit ons bed zo de tuin in kunnen kijken. ’s Avonds vielen de eerste ienieminie kleine vlokjes, net genoeg om tegen de ochtend onze cabin te vullen met dat typische licht van een winter landschap. Helder en fris, zelfs op een zonloze dag. Zo wakker worden na onze eerste nacht ooit in de cabin, dat is iets om nooit meer te vergeten!
