Total Eclips(e) of the heart

de buurtwacht:

Af en toe de wereld eens ondersteboven zien, kan een nieuw licht werpen op zaken 🙂
Eclips speelt t liefst ondersteboven, speeltjes in de lucht, blikkerende tandjes, en maar onozel doen. Wel koddig om te zien natuurlijk.

 Maar als het zonnetje schijnt spelen ze natuurlijkhet liefst vn al buiten. Wat rondrennen met speeltjes, elkaar uitdagen, speeltjes van de andere pikken,…

We gingen ook nog eens met de doggies kamperen. Altijd plezant. Of toch bijna altijd. De eerste avond hadden we zóveel regen dat we geluk hadden dat onze tent niet wegspoelde. De 1-2-3 tent is dus niet enkel super makkelijk, maar ook nog eens waterdicht. * oef*
Dag 2, en genoeg regen gezien, wilden we ons boeltje pakken en drogere oorden opzoeken. Maar net als we ook de tent wilden afbreken kwam een zalig zomerzonnetje ons tegemoet. De zon kreeg het voordeel van de twijfel en we bleven nog wat langer. Gelukkig. Zo bij het kabbelde beekje, met een warm vuurtje, lekker eten en goed gezelschap blijft de tijd voor heel even stilstaan om mee te genieten.

Een wandeling met een hele troep Border Collies bracht ons naar deze prachtige locatie. Ravasz en Ziggy pasten nog ietswat tussen de tri color borders, maar Eclips viel met haar spierwitte vacht behoorlijk uit de toon.

 Maar dat uit de toon vallen, daar had ze wat op gevonden. Hoe smeriger ze werd hoe meer ze in de groep pastte 🙂

En dan was er natuurlijk ook nog dé Hachiko benefiet!
Een hele dag lekker eten, een officiële uitreiking van de afgestudeerde Hachiko honden en een paar BV’s die ook kwamen helpen om alle taart op te krijgen.

We vonden het superplezant!

Het grootste dilemma van de dag; welk dessert zal ik nemen?
Dankzij het uitgebreide ontbijt, en superlekkere lunch buffet met veggie opties was er nog maar weinig plaats over…  Net genoeg eigenlijk voor nog heerlijke tiramisu en een stukje chocoladetaart 🙂

Een BV- kenner ben ik in de verste verte niet.

Jacky Lafon moest eerst even door wikipedia voor ik wist wie ze was. Mooi dat ze er was, maar honden hebben poten om mee te wandelen, niet enkel om zich te verleggen op baasjes schoot.

Ook aanwezig was de blijkbaar zeer bekende Will Ferdie. Hij reikte diploma’s uit en trakteerde ons tijdens de pauze op een paar liedjes.

Op zo een moment vraag ik me wel af waar ik de voorbije 26 jaar heb doorgebracht. Bij mijn weten toch op planeet aarde? Maargoed, ik heb niet het gevoel dat ik ook maars iets mis door het niet bekijken van Belgische eeuwigdurende soaps.  Belgische film kan dan op meer steun en enthousiasme rekenen.

Edith Marin uit Big Brother, die zich ontfermde over Brotherke de labrador pup mocht mee het podium op.

Uiteraard herkende ik Carry Goossens en Marcel Vanthilt zonder enig probleem.  Dat zou pas erg zijn anders 🙂

Maargoed, terug naar de essentie: Hachiko

 Omdat het gastbaasje van Donut het druk had met pannekoeken bakken ben ik ze even gaan uitlaten. Wat een lief koppie heeft ze toch! Om zo mee naar huis te nemen. Lekker enthousiast, maar ze vond het geen probleem om ook van mij een paar commando’s aan te nemen.Met een naam als Donut kan ze niet anders dan om op te eten zijn!

Ook kregen we tijdens de Hachiko-dag leuke opmerkingen over deze blog.Bij deze HALLO LEZERS! Merci om de verhaaltjes van Eclips te volgen! :-))) , reacties zijn steeds welkom en altijd gewaardeerd 🙂

Poging voor de langste rolstoelketting:

 The brains & the muscles…
De Hachiko kwis. Iedereen kon Ja-Nee kaartjes kopen. Quizmaster van diens Caroline, stelde de vragen. Stak je een foute kaart de lucht in was je deze kwijt. Onze tafel had dankzij  Daphné van Valéas goeie punten kunnen scoren. En dus moesten we naar voren… en even later zelfs het podium op om het tegen 2 andere kandidaten op te nemen. Een geweldig podium beest ben ik niet (ha nee daar hebben ze de BV’s voor maar die waren hun kaartjes al kwijt), maar dankzij ons teamwork 🙂 wonnen we wel de Hachiko quiz!

Tijdens de benefiet maakte ik ook wat filmpjes. Spijtig genoeg was het geluid zo slecht opgenomen dat ik de speech en leuke anekdotes van de hondjes heb moeten overgieten met een muziekje. Ik had echt heel graag de mooie speech van de voorzitster gedeel, die niet enkel illustreerde wat voor plezier en hulp deze honden bieden, maar ook de spijtige afwezigheid van de politieke interesse om de noodzakelijk wet voor recht op toegang in orde te brengen.

Bij deze wil ik dus ook de oproep herhalen; indien iemand enige politieke invloed heeft of mensen kent die dat hebben. Laat eens horen dat er mensen zijn die wachten op een teken van inzet, op de noodzakelijke afwerking van een nationale wet op recht op toegang met assistentiehonden.