My Switch Yo Wat?

*snuffel snuffel* De ‘nieuwe’ komt een kijkje nemen terwijl ik me voor mijn computer installeer. Nieuwsgierig naar wat ik uitspook. Het is weer zover, wisseltijd bij Hachiko. De komende 2 weken zal een andere hulphonden-puppy bij ons verblijven!

Maar eerst en vooral een Eclips-update. We hebben immers niet stil gezeten! 

Met de koudere wind die door het land waait, is de grote drukte aan zee voorbij. Het startsignaal voor een koude winter vol wandelplezier! Lege stranden, koude lucht die wolkjes blaast, ijskoude golven en spelende hondjes. Daar wacht ik een hele zomer op 🙂

En we hadden geluk. De zon scheen, en de doggies waren door het dolle hen. Zee! Zand! Speleeeeeen!

Eclips wist niet waar eerst te beginnen. Beetje in het zand rollen? Of toch maar achter Zigje aan? Of beetje Ravasz pesten?
Maarre… zeewater dat vond ze toch maar vies hoor.

Op het atelier is Wollebol ookal een vaste waarde. Als ik het waag om een keertje zonder haar te gaan wordt ik bestookt met de vraag waar Eclips is. Ze hoort er helemaal bij. Zelfs uit andere klassen zijn er al mensen een kijkje komen nemen. Ze is dan ook zó flink dat ik supertrots op haar ben!

In de tuin van het atelier staan al jaren reuzegrote kastanjebomen. Elk jaar kijk ik ernaar uit om daar kastanjes te gaan rapen. Heerlijk smullen nadien! Zelfs als kleine drots liep ik al door die tuin te genieten van de bomen. Geen idee dus hoe oud die al zijn!

En hoewel Eclips niets heeft aan kastanjes nam ik haar om een frisse neus te halen toch mee de tuin in. Dat bolsters prikken had ze snel door. Gelukkig zonder ongelukken! Terwijl ik daar tussen de blaadjes mijn zakje vulde met verse glanzende kastanjes, lag madam te zonnen op het terras. Heel relaxt.

Tot een vreemde lucht haar neusje bereikte. Ze keek op.

Een kat kwam heel zachtjes tot bij mij. Beetje rond mijn benen draaien en kopjes geven. Lief beestje. De kat had Eclips nog belange niet gezien. Die lag immers nog steeds heel stil. Maar dan ineens kreeg de kat het door. Rug omhoog, stress, beestje weg. Eclips lag erbij en keek ernaar…

De kat raapte al haar moed bijeen om wat dichter te komen. Ik knuffelde wat en liep zachtjes dichter naar Eclips. Dan werd kittekat nieuwsgierig. Heel voorzichtig naderde ze Eclips. En wittekop bleef rustig liggen en keek af en toe weg. Heel rustig liet ze het katje naderen. Op ongeveer 1,5m koos het katje toch eieren voor zijn geld en glipte weer achter mijn benen.
Prachtig om te zien eigenlijk 🙂

Het grote voordeel van Het Jasje is natuurlijk dat Eclips bijna overal mee binnen mag. En daar profiteren we van natuurlijk. Niets zo leuk als je hond (of toch de leen-hond) overal mee naartoe te nemen. Kga serieus mogen afkicken als Eclips naar de unief vertrekt!
Op wandel gaan vind Eclips wel tof, maar ze is toch eerder een Tomboy. Liever lekker ravotten dan stoffen uitkiezen voor onze gordijnen, of gaan winkelen.
Maargoed, als ze toch niet mee kiest maken we van de gelegenheid gebruik om nog wat te oefenen op de nieuwe commando’s.

 Zaterdagavond was het Halloween café op hachiko. Daar moesten we natuurlijk bij zijn. Klein detail, de hondjes mochten verkleed gaan, én er was zelfs een wedstrijdje aan verbonden. Meteen als ik de flyer had gezien, was ik spullen bijeen gaan zoeken voor Eclips’ outfit. Wel stom, ik was vergeten te kijken naar het thema. Ze was dus meer Gotic dan heks of piraat maarkom.

Zaterdag zelf nog vond ik echter wat ontbreken aan haar tenue. Zoiets rond haar lijf. Om nog wat te maken was het te laat. Dus retourtje winkel. En zoals we altijd leerden, nooit iets kopen zonder te passen! Dus terwijl Joeri de wacht hield sprong ik snel het paskot in met Eclips.
Miss Tomboy bekeek me maar wat schuin. Alsof handschoenen en dat wiebelding op haar hoofd al niet voldoende waren *zucht*

Meteen al als we arriveerden op Hachiko viel de versiering op. We waren onder de indruk. Heel sfeervol! Er was ook soep voorzien, cocktails en hutsepot. Spijtig genoeg wel niets veggie van eten. Vooral zo een lekker warme schotel had me goed gedaan met de koude.

En dan was er de wedstrijd nog natuurlijk. Tot onze grote verrassing werd Eclips 2e! Ik was stomverbaasd toen ze ons afriepen. Had zelfs geen idee waar Eclips was. En haar tenue had ze ook niet meer aan. Die had ik al uitgedaan zodat ze lekker kon spelen met de andere hondjes. Voor de Eclips zoektocht kreeg ik hulp, dan snel de spullen weer aan voor de foto. Jah typisch 🙂
Eclips was trouwens superblij met het beentje en het speeltje dat ze kreeg! Merci!

 Nog even haar outfit:

Een filmavondje met de doggies en wat vrienden is ook altijd gezellig. De honden liggen dan overal lekker te ronken terwijl wij rustig een film bekijken.
En Wollebol, die houd ook wel van een goeie portie gezelligheid:

Wat ik ook zeker nog wil delen is een artikel uit Libelle van Maggy en Noxy:

Kleine Wollebol wordt groot. Zo ondekte ze ook dat onze woning een verdiep heeft. Volgens mij loste dat ineens het mysterie op waar wij altijd naartoe gaan.
Nu, ze heeft wel een beetje hulp gehad.
Meestal zitten we beneden, maar Joeri’s bureau is boven. Als ik weg ben trekken onze 2 doggies dus ook naar boven om daar languit op bed te slapen of aan Joeri’s voeten. Kleine wittekop blijft dan helemaal alleen achter. Een probleem maakte ze er niet van.  Ze wachtte gewoon tot iedereen weer naar beneden kwam.
Wij vonden dat zielig. Dus leerden we haar om die trap op te lopen. De open draaitrap vroeg wat overtuigingskracht van onze kant. Maar eenmaal boven en weer naar beneden en ze had het onder de knie. Nu loopt ze dan ook zonder probleem over en weer. Alles om bij de groep te zijn. Dan slaapt ze snachts soms in de mand boven, om bij het ontwaken van een nieuwe dag met haar roze beertje naast ons bed te komen staan. Of soms ligt ze op de gang in het sprietje herfstzon dat daar binnen valt. De badkamer is verboden terrein voor de honden, maar ze neemd er genoegen mee op net achter de dorpel op ons te wachten.

Heel de zomer lang wacht ik op de herfst. Het verkleuren van de blaadjes, de frisse lucht die mijn longen vult. De geur van herfst en gezelligheid, van kastanjes en warme chocomelk na een koude wandeling. En de kleuren. Vooral de kleuren. Ik zou uren kunnen kijken naar de kleurrijke bomen die heen en weer w
iegen in de gure herfstwind.
Ik hou ervan om dan een lekker warme trui aan te doen, sjaal om, regenlaarzen aan en richting het bos. In de warme herfstzon kan ik dan uren naar mijn doggies kijken en foto’s maken.

De laatste 2 weken bekroop ons toch regelmatig het gevoel van spanning. De Hachiko- wissel kwam er immers aan. We waren regelmatig aan het denken welke hond wel eens bij ons mocht logeren, of welke hond het misschien zou worden. En natuurlijk, waar Eclips naartoe zou gaan.

Onderweg naar Hachiko maakten we nog een pronostiek op.

De les zelf volgden we nog met the regular. Pas op het einde werden bekend gemaakt welke student met wie naar huis zou gaan. Eerst kregen we al de vraag wie we zouden willen. Ernie was het meest in trek. Ook bij mij. Zijn lieve chocosnoet en grappig blafje, ja die zou zeker eens mogen komen logeren. Eugene en Eauty zag ik het minst zitten. Niet om wie ze zijn, wel om de combi met mijn honden.
Mijn favoriet ging niet met me naar huis, wel diegene waarvan ik dacht dat ze hem bij mij zouden zetten: Envoi.

Envoi zie ik nog steeds als de kleinste, de jongste, dat frêle bazeke dat er het laatst bij kwam. Maar dat kleine Envoike is al lang weg hoor. Aan de lijn voelde ik snel zijn kracht en in de auto legde hij zijn gigantische kop op mijn schoot. Ik merkte al snel zijn zalig zachte dikke oren op en zijn aanhankelijke lieve karakter.

De eerste test was natuurlijk de kennismaking met onze doggies. Vnl van Ravasz wist ik niet goed hoe die zou reageren op nog een haantje in huis. Het was hier een gedraai en gekeer, en die reuen moesten elkaar toch even testen. Maar ze hielden het vrij speels, gelukkig. Na mijn besluit om pas te gaan slapen als ze alle 3 kalm waren heb ik nog bijna 2u op de zetel gezeten. Dan lagen ze alle 3 diep in dromenland en kon ik mijn bed in!

Dag 1 met Envoi wilde ik op een leuke, ontspannen manier starten. Ik wilde heb even alle stress van de voorbije avond uit zijn lijfje laten lopen samen met de anderen. Richting bos dus. Ik stond versteld hoe goed ij zich aanpaste en zijn ‘komier’ als de bliksem uitvoerde. Echt leuk. En dat voor zijn eerste dag bij vreemd volk!

Al snel merkte ik ook zijn voorliefde voor slijk en plassen op. Alsof het een wellness kuur was, rolde hij zich in de modder om vervolgens heel lief dag te komen zeggen :-).
En al dat rennen en spelen wierp vruchten af, de rest van de dag was het hier héél kalm 🙂