Eclips is terug!
Bij aankomst kregen de 2 andere doggies een zeer enthousiaste begroeting. Ze kwispelde en rende maar rond hen, supervrolijk.
Het hele huis werd ondersteboven gesnuffelt. Ze checkte elke hoek, elke centimeter en elke stofpluk die aantoonde dat een vreemde hond haar plek 2 weken warm had gehouden.
Envoi is natuurlijk nog niet vergeten. Verre van zelfs.
Heb nog wat foto’s te delen ook 🙂
Envoi die niets liever deed dan aan mijn voeten liggen terwijl ik aan het werk was. Met zijn warme kop lag hij tegen men voeten. Af en toe kwam hij eens dag zeggen, zuchtte dan even en nestelde zich weer lekker tegen me aan. Niet altijd even handig, wel gezellig 🙂
Een afscheid kan niet zonder een goeie wandeling. En genoten hebben we. Het was prachtig mistig weer, koude lucht en het leek alsof niemand behalve wij op wandeling was. Het hele bos leek van ons. Elke plas, elke tak zonder blaadjes. De mist omringde ons en scheidde ons van de rest van de wereld.
Envoi rende rond met Zig en Vas, kwam weer terug om dag te zeggen, en spurtte weer vooruit naar de volgende plas om even in te gaan rollen.
Na de zalige wandeling merkte ik wel een opvallend aroma aan Envoi. Zeer opvallend. En mijn neus was er niet speciaal blij mee. Voor hij door onze living ging schudden moest hij dus de douche passeren. De kilo’s modder spoelden snel weg… maar de geur… Dju toch, zo kon ik hem toch niet terug geven aan zijn baasjes? Dan maar de hulp inroepen van de hondenshampoo! Helemaal weg leek de geur niet te gaan, maar hij was wel zacht en fluffy 🙂
’s Avonds was het zo ver. Hachiko les. Het einde van de wissel. De les zelf volgden we nog met de wisselhondjes. Het was dus nog even tandenbijten toen ik onze Wollebol enthousiast zag rondlopen. Ik wou haar vastpakken en platknuffelen.Wou ze niet van de wijs brengen, ze moest immers nog een uurtje naar haar wisselbaasjes luisteren.
Envoi is tijdens de les meestal een zotteke. Spelen met andere honden, rondspringen enz.Omdat ik de voorbije 2 weken toch erg had geoefend op zijn zelfbeheersing wilde ik toch proberen om hem rustig te laten zijn tijdens de les. Bij het binnenkomen was hij zo zot en vrolijk dat ik de uitdaging ervan wel doorhad. Ik onderschatte hem zwaar! Sorry Envoi! Hij was superbraaf. Legde zich aan mijn voeten, en legde af en toe zijn kop op mijn been. Naast ons waren 2 honden aan het ravotten. Hij keek er naar. Maar bleef liggen. Een dikke knuffel kreeg hij daarvoor als beloning. Wanneer de verleiding erg groot was, volstond het waarschuwingswoordje om hem op zijn stappen te laten terugkeren. Het beste eraan vond ik nog dat hij dan niet opgefokt in volle stress naast me lag, nee, hij was ontspannen en leek er vertrouwen in te hebben.
Het einde van de les kondigde tevens het einde van onze samenwerking aan. Beetje spijtig, kga hem toch missen. Envoi is echt een superlieve knuffel die dol is op werken, maar ook kan genieten van gewoon tegen je aan te zitten.
Hij kreeg van me nog een dikke knuffel voor hij weer met zijn baasjes meeging. En gelukkig dat honden niet met schaamrood op de wangen zeggen: " zeeeeeg mijn klasgenootjes kijken wel mee eh"
Natuurlijk maakte ik ook een reeks foto’s van Envoi. Een goeie oefening eigenlijk. Enkel de bellenblaas vond hij maar niets. Envoi’s photoshoot: