Als de baas van huis is…

Goedemorgen, middag, avond, 

Wanneer je de blog ook leest deze keer is het een andere schrijfstijl en iemand anders achter de toesten. Fenne vond het tijd om er eens op uit te trekken en lande in lapland tussen de sneeuw, husky’s, sneeuwscooters, en zo verder. Tijd voor mij om deze blog eens te kapen.

Nadat Eclips Fenne had afgezet aan het vliegveld konden onze avonturen beginnen….

We hebben de voorbije 10 dagen niet stil gezeten. ’s Avond na het werk, voor het donker werd, nog een wandeling in het bos. In het weekend een bezoekje brengen aan Xana, de bruine labrador van mijn ouders of in de week naar de pa van Fenne voor een dagje vertroetelen.

Zondagavond had ik een verassing voor Eclips. Ik vertelde haar dat ze de volgende dag mee naar klanten kon. Toen ik dat vertelde werd ze een beetje nerveus. Eclips begon rond te dartelen en te zoeken. "Wat had zij geroken?" dacht ik? Aangekomen bij de kleerkast had ik het door. Ze wou er super piekfijn uitzien. Vacht geborsteld, tandjes gepoetst en dan wat doe je aan als je naar klanten gaat?  

Een das? Ja maar de welke? Wit?

Rood?

Een vest? 

Trendy?

Uiteindelijk zijn we toch bij de basics, maar ook de essentie gebleven het beste wat eclips kon aan doen was haar Hachiko jasje. Dan wordt ze direct herkend als een assistentiehond in opleiding en kan het baasje er direct bijvoegen ‘kijken mag aankomen niet’.

Eclips heeft zich dan ook voorbeeldig gedragen. De lift was geen enkel probleem. De pakjes bezorger in de lift vond het anders toch maar raar. Aangekomen bij de klant vond eclips direct een goed plaatsje aan het raam van de meeting room. Regelmatig keerden de hoofden van de aanwezigen naar haar toe, niet omdat ze alles aan het afbreken was, maar omdat ze zo stil lag te slapen of rond te kijen.

Om het niet te saai te maken gooide ik af en toe een stylo op de grond. Een perfecte apport op kantoor zo blijkt! Terug buiten zijn we een wandeling gaan maken zodat Eclips na al dit firewalls, spam, webfiltering, en noem maar op ook eens de pootjes kon strekken.

Als laatste moet ik toegeven onze honden zijn super, maar trainen met honden dat is, zoals sommigen wel weten, niet echt mijn ding. Maar dinsdag was het Hachiko les… Dus ja hoor, ik kon mij niet meer achter super Fenne  verbergen. Al weken was ik bezig met commando’s en vooral de volgorde in mijn systeem te krijgen. Regelmatig haal ik alles door elkaar vooral omdat onze hondjes een andere vocabulaire hebben dan Eclips.

De les ging echter goed. De ‘voet’ was voor eclips geen probleem. De les ervoor had ik goed opgelet en thuis regelmatig geoefend. De apport was voor eclips een beetje lastig. Hij was heel zwaar maar na de nodige aan moediging had Eclips hem vast en liet de aport niet meer los!

Echt super, Eclips je bent mijn heldin.

J