Larger than life

 Ooit getest, M&M’s met pindakaas?Best een aanrader. Kreeg ze als kadootje uit de USA. Wist niet eens dat t bestond 🙂

Voor de doggies kwam een nieuw speeltje van Planet dog mee.  Eentje waar snoepjes in kunnen, en daar scoor je natuurlijk altijd mee bij onze doggies 🙂

De start van een zeer druk weekend begon voor Eclips met een uitstap naar het sportpaleis.  Al bijna een jaar keken we vol verwachting uit naar het optreden van Alex Agnew.

Even twijfelden we of het wel een goed idee was om Eclips mee te slepen, maar als haar nieuwe baasje hetzelfde gevoel voor humor heeft als wij, kon ze er maar beter ineens aan wennen 🙂

Wij dus met opgewarmde buikspieren, Eclips haar jasje aan en de gsm in de aanslag om de rest van onze vrienden te vinden in de mensenmassa die was komen opdagen. We waren duidelijk niet de enige die klaar waren voor een avondje bulderlachen!

Aan de ingang had ik Eclips’pasje alvast klaar voor controle. Met zoveel drukte wilde ik geen gezever aan de ingang. Maar de sportpaleis-mensen zijn up to date, Eclips kon zonder enig probleem mee binnen.

Ze leek een klein beetje onder de indruk van de drukte. Vooral in de zin dat ze niet goed wist naar waar ze moest lopen. Mits wat verbale aansturingen geraakten we vlot op onze -nogal krappe- plaatsen. Gelukkig hadden de mensen voor ons niet te kampen met een hondenfobie!

Als een rockster kwam podiumbeest Alex Agnew het podium op. Vuur vulde het ganse sportpaleis met warmte. Eclips gedroeg zich tijdens de show uitzonderlijk goed. We waren trots op haar. Ze kreeg tussen onze lachbuiten door enorm veel knuffels en "flink"woordjes. Het grootste deel van de tijd lag ze aan onze voeten.  Maar Alex Agnew zou zichzelf niet zijn als hij de zaal zou vullen met allerlei gekke geluiden. Soms kwam ze dan eens een kijkje nemen.

Aan het einde van de show stonden zo’n 14000 mensen te joelen,trappelen enhet welverdiende applaus klonk luid door de ganse ruimte. Eclips zat erbij en keek ernaar. Een beetje verbaasd over het tumult, maar beheerst.

Bij het verlaten van de zaal wist Joeri een handigere weg. Met een regelmatige :’hé kijk een hond" enzo arriveerden we aan de buitentrappen. Eclips vond het aanvankelijk net zo raar als ik. Een beetje hoogtevrees is geen hulp bij metalen roostertrappen 🙂
Ze keek even vol verwondering naar de mensen die ze onder zich door kon zien lopen, maar waggelde dan rustig de trap mee af :-))

Dat we een beetje gek zijn, weten we al langer. Een weekendje aan zee met wat vrienden was dan ook iets dat we zeker niet wilden missen. In het holst van de nacht, nog met oververmoeide lachspieren, pikten we de hondjes op en trokken we naar zee.
Zo stil als we konden slopen we binnen, enkel een paar teckeltjes konden het niet laten ons te verraden :-). De korte nacht kon echter de pret niet bederven van ons ontbijt noch heerlijke strandwandeling.

En ondanks de sombere weersvoorspellingen hadden we op zondag toch heel wat zon tijdens onze wandeling. Zálig!

Zowel wij als de hondjes zijn eenmaal thuis meteen op de zetel geploft voor de rest van de avond.Lekkere thee, kaarsjes aan en voeten omhoog. En als achtergrond geluid; dromende hondjes… 

Life is good when you have a dog 🙂