Het lijkt wel zomer

Deze morgen zat ik in de tuin, in het gras. De zon was al zalig warm. Terwijl ik de restjes zee en strand uit Eclips haar vacht kamde, zat ze er heel rustig bij. Oogjes half toe, neusje in de lucht. Genieten.
Wanneer ik klaar was kreeg ze een vrolijke "ok" maar ze bleef zitten. Ze zat blijkbaar goed. En gelijk had ze. Gewoon even genieten van het moment voor de dag van start zou gaan.

—

Eclips haar beste vriendjes verhuisden. En natuurlijk gingen we een handje helpen. Kleurtjes kiezen, schilderen,… De hondjes namen de rol van toezichter op zich. Ze renden buiten rond in het zonnetje, en kwamen af en toe binnen loeren of we nog wel goed bezig waren.

Plots hoorden we Eclips blaffen. Een luide verbaasde blaf. Ze stond oog in oog met de geitjes. Die stonden op een plek die ze niet gewoon was. Dat moest ze wel even laten weten natuurlijk.
Ze blijkt haar omgeving dan toch goed te kennen. Ik stapte even met haar mee tot bij de eigenaardige gesikte beestjes.Daar stond ze dan, heel voorzichtig, neus aan neus. Schattig zenne 🙂

En dan van mooi wit, nog eens naar bijna chocoladekleurige lab- en dit is al na een autorit dus al een beetje properder:

Deze week was ook een uitzonderlijke Hachiko les. Na de lange koude winterdagen konden we weer lekker buiten trainen. En dat deden we ook. Puppyjuf Cathy leidde ons naar een pleintje in de buurt en gaf oefeningen op straat. De voorbijrijdende chauffeurs zullen nogal gekeken hebben, een hele meute gele jasjes!

Eclips deed een voet bij het oversteken, een komier tijdens het spelen, een down en blijf terwijl Cathy rondging met een paraplu en een spring op de bankjes van het pleintje.

Na de training konden de hondjes nog even de pootjes los lopen en samen ravotten. En voor ons had Cathy ook nog een verrassing: zelfgemaakte muffins! Amai wat waren die lekker!!

De voorbije week was Ravasz ziek. Last van zijn maag. Speciaal voor meneer kookten we dus rijst en vis op aanraden van de dierenarts. En natuurlijk kregen we ook pilletjes mee. Hoopvol had ik een pil verstopt tussen de rijst en vis. Ik zag Ravasz enthousiast zijn bak leeg(vr)eten. Maar wanneer ik ging kijken vond ik dit:

  Dat werkte dus niet. De sluwerd at alles op behalve het wansmakelijke pilletje. Dan maar ander: bekje open, pilletje erin, bekje toe. En klaar is kees. Hij keek me even vies aan.

Met de warme lentedagen is het zalig om buiten wat te experimenteren met andere materialen. Kwestie van de creativiteit ook te laten ontwaken na een winterslaap. Het probeersel met de textielverharder staat nog in startfase, met de zeepsteen heb ik me wel een hele tijd weten bezighouden.
En de doggies? Die houden alles nauwgezet in de gaten. Het was al een domper dat het steending niet eetbaar bleek, maar wat het gaat worden is hen een raadsel. Eclips maakt het af en toe extra spannend door men spullen te verstoppen. Schaar, schuurpapier, pen,… voor alles heeft ze een Grote Verdwijntruuk. Maar ze is zó blij als ze die dingen weer mag gaan zoeken. Zo een hele tijd bezig zijn zonder haar wat commando’s te geven, dat vind ze toch maar niets.

Al het lawaai dat ik maakte stoorde haar totaal niet. Uiteindelijk lag ze zelfs een metertje verder lekker te slapen in het gras.