non-shopaholic

 Eclips is absoluut geen shopaholic.  Wanneer we haar jasje bovenhalen krijgen we dan ook geen enthousiaste sprongetjes, nee, zelfs geen vrolijke blik.
Ze staat dan wat te gapen, oren plat, staart halfstok.

Ze steekt wel heel netjes haar kopje door de lus als we het vragen. Blijft dan nog even heel stil staan. En vanaf we op stap gaan zwaait haar staartje weer vrolijk alle kanten uit.

Of toch als we niet te lang blijven stilstaan. Stilstaan vind ze maar niets. Taakjes krijgen, daar is het haar om te doen.  Met apportjes, upjes en afjes wordt een winkeluitstap een groot feest. 

Blijkbaar ook voor de omstaanders. Bij Ikea, waar ze trouwens vlot binnen geraakt (hoera voor Ikea), kreeg ze heel wat verwonderde blikken en hier en daar een complimentje. Het is duidelijk geen dagelijkse kost, een hond in een winkel, maar het fleurt de boel wel op 😉

Een up op een rekje:

Netjes meelopen naast de piepende kar:

Geduldig wachten bij de breekbare spullen:

Nog meer wachten, aan de kassa deze keer:

Deze up was een moeilijke, auto’s zoefden voorbij en het paaltje was nogal wiebelig, maar met wat aanmoediging zette ze toch door:

Tussendoor wat genieten van het lenteweer:

 Keizer Maximus vereerde ons ook met een bezoek. Amper 2 weken oud en al onderzocht door 3 grote honden!
Gezien onze doggies kinderen en baby’s niet gewoon zijn bouwden we dat rustig op.

Les 1 was: 4 pootjes op de grond, Les 2: alleen kalme hondjes mogen een heel klein beetje snuffelen.

Eclips was als eerste aan de beurt. Ze leerde meteen dat ze heel rustig moest zijn. Heel voorzichtig kwam ze snuffelen aan dat nieuwe wezentje.
Ziggy die even later ook mocht komen kijken had liefst meteen mee op de schoot gekropen, maar ook zij moest heel kalm zijn in de buurt van het kleintje. Voor gekke spelletjes in hij nog veel te klein!
Ravasz was als laatste. Hij had even in de bench moeten wachten. Maar wanneer hij eruit mocht verkoos hij zijn knauwbeentje en rende ermee de tuin in. (altijd dezelfde dwarsligger)

Wanneer hij weer binnen kwam, zo’n uurtje later, kreeg hij ineens in de mot dat er iets aan de hand was. Het kleintje was wat aan het zeuren. Een bizar geluid vond hij. Met zijn oortjes gespitst draaide hij zijn kopje van de ene naar de andere kant. Hij wilde zo graag gaan onderzoeken wat dat allemaal was, maar hij moest van ons wat afstand houden.

Ben super trots op men doggies dat ze zo flink waren in buurt van Maxim!
En Liesbet en Kenny, merci voor de geweldige socialisatie- oefening 🙂

In het dierenwinkel heeft Eclips het voor het zeggen. Koekjes en beetjes gaan eerst langs de keuring voor ze in ons mandje belanden.

Motor cross was nog iets onbekend voor onze Wollebol. Maar bij deze maakte ze ook daar kennis mee. Echt interresant vond ze het niet. Enkel toen 1 van de bestuurders even zijn evenwicht verloor vlak voor haar neus, deed ze een stapje achteruit.