Zondag vereerde Wollebol ons nog eens met een bezoekje en ondanks ze ondertussen al een paar jaar aan het werk is bij haar nieuwe baasje, blijft het weerzien steeds hartverwarmend. Net zoals wij haar nooit zullen vergeten, toont zij luid piepend en kwispelend haar vreugde wanneer ze ons spot of aan onze voordeur arriveert.
En moest je je per ongeluk zorgen maken dat ze niet graag bij haar baasje is, no worries, die twee zijn een super duo en ze zijn van liefde voor elkaar doordrongen. Al de eerste keer dat ik hen samen zag (een klein beetje stiekem van op afstand want het was nog stageweek) zag ik hoe Eclips haar kopje op Julie’s schoot legde en haar vol overgave aankeek. Dat exacte moment wist ik dat het goed zat en ik heb nog geen seconde twijfels gehad sindsdien.
Maar net zoals ook mensen op een bepaald moment uitvliegen, zo had ook Eclips haar missie. Het kan ons dan enkel ontzettend vreugdevol stemmen dat ze nog steeds met een blij hart terug keert naar haar vorige thuis. Dat ze lichtelijk uit haar dak gaat en ons overstelpt met zoentjes wanneer we elkaar terug zien. (Humpie is daar heel anders in, zij is altijd ’the cool kid’, maar we zien haar er niet minder graag om- en als ze even uit haar rol valt en er tijd is, kruipt ze toch even op de schoot)
De meeste foto’s postte ik de dag zelf nog op facebook om haar baasje te entertainen tijdens een treinrit huiswaarts die maar liefst 3u duurde! Jaja de trein is altijd een beetje reizen.
Aanvankelijk was het de bedoeling slechts een snel portretje te maken, als een soort update doorheen de jaren. Terwijl de doggies net even rust namen na de 5e ronde ravotten, hing ik alvast de achtergrond op en nog voor die deftig vastplakte of de lampen hun plek hadden gevonden, zat zij reeds klaar, te wachten tot we foto’s zouden maken.
Hoezo honden hebben geen goed geheugen? 🙂
Die paar portretjes zijn dus een reeks geworden want madam had er wel erg veel zin in en toen ik haar weer wou laten gaan spelen met Mo’tje keerde ze gewoon terug naar de achtergrond. 
En de laatste foto, nog snel gemaakt voor ze huiswaarts keerde, was eentje van ons beide. Van een grote puppy met een peperkoeken hartje.
